خطای های سری 400 (خطا های کاربر)
در این مطلب می خواهیم شما را با سری کد های HTTP 400 آشنا کنیم تا بتوانید در صورت بروز مشکل آنها را حل کنید.
خطای ۴۰۰:
کد ۴۰۰ به معنی درخواست بد (Bad Request) است که درخواست کاربر از طریق مرورگر برای سرور قابل تفهیم نیست.
خطای ۴۰1:
کد ۴۰۱ به معنی دسترسی نا معتبر (Unauthorized) است که درخواست کاربر به علت نیاز به تاییدیه غیر مجاز شده.
خطای ۴۰۲ :
کد ۴۰۲ به معنی نیاز به پرداخت (Payment Required) است و مربوط به حساب های کاربری است که نیاز به پرداخت وجه دارند.
خطای ۴۰۳ :
کد ۴۰۳ به معنی دسترسی غیر مجاز (Forbidden) است و زمانی که کاربر درخواستی را به سرور می دهد که آن درخواست برای تمامی کاربران محدود شده. این مورد با کد ۴۰۱ تفاوت دارد و حتی با دادن نام کاربری و کلمه عبور نیز امکان دسترسی وجود نخواهد داشت.
خطای ۴۰۴ :
کد ۴۰۴ به معنی منبع درخواست پیدا نشد (Not Found) است و زمانی که کاربر درخواستی به سرور می دهد که در حال حاظر آن درخواست موجود نمی باشد و یا حذف شده.
بیشتر بدانید: راه اندازی سایت شرکتی وردپرس
خطای ۴۰۵ :
کد ۴۰۵ به معنی متد غیر مجاز (Method Not Allowed) است که توسط کاربر درخواستی ارسال می شود و سرور آن را مجاز نمی داند.
خطای ۴۰۶ :
کد ۴۰۶ به معنی غیر قابل قبول (Not Accepted) است که کاربر با استفاده از کاراکتر های غیر مجاز درخواستی را ارسال کرده باشد که برای سرور مجاز نمی باشد.
خطای ۴۰۷ :
کد ۴۰۷ به معنی نیاز به مجوز پروکسی (Proxy Authentication Required) است که عملکرد آن مشابه کد ۴۰۱ می باشد با این تفاوت که کاربر باید با یک پروکسی اعتبار خود را اثبات کند.
خطای ۴۰۸ :
کد ۴۰۸ به معنی پایان حداکثر زمانی استفده (Request Timeout) است و زمانی رخ می دهد که سرور در انتظار پاسخ کاربر می باشد اما هیچ پاسخی دریافت نمی کند.
خطای ۴۰۹ :
کد ۴۰۹ به معنی تداخل (Conflict) است و برای زمانی است که درخواست کاربر با عملیات دیگری در سرور تداخل پیدا می کند.
خطای ۴۱۰ :
کد ۴۱۰ به معنی حذف (Gone) است و عملکرد آن مشابه کد ۴۰۱ و ۴۰۴ می باشد با این تفاوت که به مرورگر و موتور جستجو گر می گوید که نباید مجدد آن را درخواست دهد.
خطای ۴۱۱ :
کد ۴۱۱ به معنی عدم ارسال طول در درخواست (Length Required) است که سرور به علت عدم ارسال اندازه محتوا از پاسخ به درخواست کاربر خودداری می کند.
خطای ۴۱۲ :
کد ۴۱۲ به معنی شرط رد شده (Precondition Failed) است که درخواست کاربر به سرور به علت در دسترس نبودن رد می شود.
خطای ۴۱۳ :
کد ۴۱۳ به معنی درخواست خیلی طولانی (Request Entry Too Large) است و در حالتی رخ می دهد که طول رشته های درخواستی کاربر از حد مجاز سرور فراتر باشد.
خطای ۴۱۴ :
کد ۴۱۴ به معنی آدرس خیلی طولانی (Request URL Too Long) است و زمانی رخ می دهد که آدرس وب URL بیش از حد طولانی باشد.
خطای ۴۱۵ :
کد ۴۱۵ به معنی فرمت پشتیبانی نشده (Unsupported Media Type) است و زمانی رخ می دهد که فرمت ارسالی از نظر سرور قابل دریافت نباشد.
خطای ۴۱۶ :
کد ۴۱۶ به معنی درخواست خارج از حد (Requested Range Not Satisfiable) است و زمانی رخ می دهد که هنگام درخواست قسمتی از منبع از سرور ، آن قسمت وجود نداشته باشد.
بیشتر بدانید: افزودن ارز در او اس کلاس
خطای ۴۱۷ :
کد ۴۱۷ به معنی انتظار رد شده (Expectation Failed) است و بدین منظور است که سربرگ های ارسالی کاربر با انتظارات سرور همخوانی ندارد.
امیدوارم که به خوبی از این آموزش استفاده کنید.